«من باید جه کار کنم؟» این سوالی است که بسیاری از درمانجویان در مقاطع مختلف درمان از درمانگر خود می پرسند.
در بسیاری از مواقع درمانجویان دنبال پیشنهادات رفتاری از سوی درمانگر خود هستند یعنی از او می خواهند که بگوید چه رفتارهایی را اتخاذ کنند و چه رفتارهایی را کنار بگذارند. درمانگر گاهی مواقع می تواند یا حتی لازم است که این پیشنهادات رفتاری را داشته باشد.
اما نکته بسیار مهمی در این میان وجود دارد که اغلب به آن توجه نمی شود و آن هم این که رفتاری که بدون توجه به شرایط روانی و محیطی مراجع از سوی درمانگر القا شود مثل شاخه اضافه درختی است که بخواهیم با چسب به درخت بچسبانیم. در نهایت این شاخه به آن درخت تعلق ندارد و دیر یا زود از درخت کنده می شود.
آن شاخه ای اصالت دارد که از درخت روییده باشد و درخت روان در بستر و خاک افکار و احساسات و کلامی که در اتاق درمان جریان دارد رشد و نمو می کند.